“Iets waar ik mee te maken had toen ik jonger was, is het hebben van een ego als het gaat om mijn ambitie om filmmaker te worden. Een film waarmee ik dit kan identificeren is Whiplash (2014), wat een volwassenwordings verhaal is over het pad naar grootsheid. Andrew, een veelbelovende drummer, schrijft zich in aan een geweldige conservatorium waar zijn dromen over grootsheid worden begeleid door een instructeur die zich door niets laat stoppen om het potentieel van zijn student te realiseren. Het is een zeer competitieve opleiding waar niet veel mensen worden toegelaten. De sitiuatie met filmschool of het vinden van financiering bij filmfondsen is het precies hetzelfde. Het kan ook een generatie ding zijn. We hebben de hoogste verwachtingen van de mogelijkheden in deze wereld, maar het is allemaal moeilijk te bereiken. Sinds mijn middelbareschool wilde ik iets met film doen. Het is het perfecte medium dat vele aspecten behandelt, maar ik realiseer me nu dat het een levensdoel is. Misschien een onmogelijke doelstelling waarvan ik denk dat het nog steeds voldoeninggevend is. Ik ben nu tien jaar verder en in het begin had ik zoveel ideeën, maar je leert snel dat het een prijzig medium is. Aan de ene kant kun je gewoon een camera pakken en beginnen met filmen, maar je ontdekt hoeveel je nodig hebt om een professionele film te maken. Dat betekent dat je op tegenslagen moet zijn voorbereid en volharden. Ik heb me tweemaal aangemeld voor KORT!, een korte film financieringsproject. De eerste keer had ik niet al te veel vertrouwen in mijn script, maar de tweede keer was ik heel tevreden. Ik werkte een jaar aan het script, ik vond een goede producent en we hadden al het papierwerk optijd ingezonden, maar we werden niet gekozen. Het was een tegenvaller, maar ik zal niet toestaan dat mijn verwachtingen me neerhalen. Ik zal me blijven aanmelden en projecten indienen.”
Foto en verhaal door Feargal Agard.
