CinemAsia Film Festival interview NL: Aaron Wan.

CinemAsia Film Festival is van 6 tot 11 maart 2018.

Interview door: Feargal Agard | Filmlab participant: Aaron Chun Fai Wan

Film: Inburgering (2017) | Genre: Komedie | Talen: Nederlands, Mandarijns (Chinees).

 

I am Aaron Chun Fai Wan.

“Mijn volledige naam is Aaron Chun Fai Wan (Winky’s Horse | Het paard van Sinterklaas 2005). Ik ben in Hong Kong geboren en toen ik zeven jaar oud was kwam ik naar Nederland met mijn broer en ouders. Ik heb gymnasium gedaan aan de middelbareschool en daarna ben ik psychologie aan de Universiteit van Amsterdam gaan studeren.”

“Uiteindelijk is acteren mijn werk en hoofdinkomen geworden nadat ik eerst zanger wilde zijn waarvoor ik nog steeds wel klusjes krijg binnen de Chinese gemeenschap hier in Amsterdam. Vooral met het Chinees nieuwjaar. Ik vindt het heel leuk om op te merken dat na zoveel jaar hardwerken mensen mij weten te vinden.”

“Daarnaast schrijf ik ook wel scenario’s, maar dat is iets dat ik er tussen door zo nu en dan heb gedaan. Ik had destijds een opleiding gehad bij het mediafonds ze wilden graag schrijvers van verschillende achtergronden stimuleren. Om zodoende meer reflectie van de maatschappij te krijgen. Daardoor zie je ook meer filmpjes met Aziatische, Surinaamse en nog veel meer kinderen in de hoofdrol”

“Ik was toen bezig een kinderfilm te ontwikkelen die heette Dag Opa, alleen is het jammer genoeg niet doorgegaan. Ik zou alleen niet van schrijven mijn full-time carrière maken want daar heb ik niet zo het geduld voor. Het duurt vaak een paar jaar voordat een script eindelijk wordt gefilmd. Het meeste recente scenario dat ik schreef is voor de filmlab van CinemAsia en deze hebben we gelukkig binnen een paar maanden kunnen verfilmen.”

Inburgering (Civic Integration, 2017).

“De korte film die ik heb gemaakt tijdens de CinemAsia filmlab heet Inburgering (2017). Als acteur acteerde ik in de videos die tijdens de inburgeringcursus door asielzoekers wordt afgenomen. Ik speelde iemand die naar de belastingdienst moest of een persoon die vragen had over geld lenen bij een bank. De asielzoekers die deze examen deden krijgen dan na het zien van zo’n ‘sketch’ van die A, B, C, D opties waar ze uit moeten kiezen. Ik vond het toen apart dat ze zulke moeilijke vragen kregen voorgeschoteld.”

“Mijn vriendin Caroline Vermeulen is Nederlandse en ook actrice. Zij heeft ook een aandeel in het bedenken van het verhaal. In het eerste stadium heeft ze doormiddel van improvisatie en persoonlijke echte situaties een pagina lange synopsis geschreven en dat heb ik dan verder uitgewerkt tot een scenario.”

“Toen ik begon te brainstormen dacht ik aan een soort van ‘lost in translation’ situatie en dan op een komedische wijze. Waarbij de rollen omgedraaid worden en een Westerse persoon in de schoenen staat van een niet-Westers persoon en als het ware een inburgeringstest moet doen. Vandaar dat het verhaal gaat over een Nederlandse dame die in een relatie zit met haar vriend die van Chinese komaf is. Zij staat op het punt om haar schoonmoeder voor het eerst te ontmoeten en die gaan ze afhalen van het vliegveld. Ze oefent dan wat zinnetjes in het Mandarijns iets in de trant van “dierbare moeder”, maar ze is bang want ze moet de juiste intonatie en klemtoon inzetten. Anders zegt ze straks “Hallo, Welkom oud paard”. Zij raakt gestrest, want ze heeft het gevoel dat zij zich moet bewijzen. En op een gegeven moment raakt zij in een soort van trance of droom situatie waarbij een Chinese examinator, gespeeld door mij, haar het leven zuur maakt. De examinator is een best communist uitziend psychopatisch mannetje die haar test op taal, vechtsport en het eten van best wat vieze dingen. Ik heb alle clichés die mensen hebben over Chinezen uit de kast gehaald om zo het verhaal uit te vergroten doormiddel van absurdistische humor.”

“Ik was stiekem wel bang dat het misschien gezien zou worden als een oppervlakkige lachfilm, maar tijdens de eerste privé vertoning hoorde ik dat ondanks het komedische aspect de onderliggende gedachte toch overkomt.”

“Laten we vreemdelingen omarmen..”

“Het punt dat ik wil maken is dat als men van elkaar houdt op micro niveau in een relatie, maar ook op een maatschappelijk niveau dat je elkaar zulke dingen niet oplegd. Laten we vreemdelingen omarmen en ze niet steeds duwen in een prestatie of- verdienmodel dat aangeeft dat ze alleen geaccepteerd worden als ze precies zijn zoals wij willen dat ze moeten zijn. De basis moet toch altijd liefde zijn en op zo een manier kan men alsnog begeleid worden om de taal en cultuur te leren kennen.”

CinemAsia als initiatief.

“Ik vindt CinemAsia filmlab een mooi initiatief, omdat we daar onszelf kunnen ontwikkelen. In de Nederlandse mainstream filmwereld zie je langzamerhand wel verhalen, acteurs, filmmakers van verschillende achtergronden naar voren komen, maar het is nog altijd weinig. De Aziatische gemeenschap is daarbij toch het minst gerepresenteerd. Vandaar dat het fijn is dat CinemAsia heeft gezorgd voor een eigen platform voor de lokale Aziatische gemeenschap.”

“Ik doe voor het eerst mee als filmmaker, want in de voorgaande jaren werd ik weleens gevraagd voor een rol in de korte films. Elk jaar leer ik weer nieuwe mensen kennen die van films houden en ervan houden om films te maken. Het zou leuk zijn als CinemAsia het hele jaar nog filmlab en samenwerkingsinitiatieven zou hosten, want dan kunnen we als teams of netwerk onszelf verder ‘pushen’ om grotere dingen te maken. Een KORT! film of een telefilm van 50 minuten of misschien zelfs een lange film. Misschien zelfs zendtijd op TV.”

Mijn Droom!

“Als acteur hoop ik minder vaak etnisch gecast te worden. Ik merk al dat het stapje voor stapje steeds wat beter gaat. Ik heb bij Goede Tijden Slechte Tijden drie keer meegespeeld als gast acteur. Ik speelde een keer een schoolinspecteur die van zijn achternaam ‘de Vries’ heette. Ik dacht eerst dat ze het waren vergeten aan te passen, maar de regisseur gaf aan dat het goed mogelijk is dat mijn personage geadopteerd kon zijn. Zo zijn er meer rollen waar men ook een witte acteur had kunnen kiezen, maar in plaats daarvan kozen ze mij. Daar wordt ik blij van, omdat je anders gecast wordt als Aziatisch persoon die loempia’s bakt. Of stereotypistisch karaoke zing. Of dat je speelt in zo’n Remia reclame waar een Aziatisch persoon met een sterk accent Nederlands praat. Zo een rol heb ik geweigerd te spelen. Ik ga echt niet op deze wijze Chinezen belachelijk maken. Geef mij maar een leuke rol waar ik gewoon algemeen beschaafd Nederlands kan spreken.”

“Als schrijver droom ik ervan nog wat leuke verhalen te kunnen schrijven waar een mix van Aziaten, Nederlanders en andere personen met een kleurtje aan mee kunnen doen. Teams vormen en samen films creëren.”

Internationaal & Hollywood.

“Ik zou graag ook meer op internationaal gebied willen doen. Ik speel nu af en toe in een Belgische TV serie die Undercover heet. Verder heb ik me ook aangemeld voor een nieuwe Amerikaanse TV serie die door regisseur Wong Kar-Wai wordt geregisseerd.  Het gaat over de Tong Wars in San Francisco in de jaren Twintig die woede onder de Chinese maffia. Ik heb me CV gestuurd en ben gevraagd een videoauditie te sturen, dus ik moet nog even afwachten tot ze me vertellen of ik naar de volgende ronde door mag.”

“Ik ben dankbaar en ik ben positief over dingen. Veranderingen en nieuwe kansen komen langzaam op gang, maar daarom ben ik ook geduldig.”

Foto en interview door Feargal Agard.

Check http://cinemasia.nl/en/ voor meer informatie.