Beoordeling: ⭐⭐⭐⭐ – 4/5.
Auteur: Feargal Agard | Speeltijd: 76 min. | Regisseur: Gabe Klinger | Jaar: 2016.
Wat een aangrijpend verhaal. Dit is één van die films met weinig woorden, maar overwegend veel emoties, gevoelens en uitdrukkingen. Het maakt het krachtig en het dringt erop aan om te engageren en te zoeken naar betekenis, in de hoop om de geheimen en de gewichtigheid die verscholen zijn te ontdekken. Ik vond het een erg aandoenlijke film.
Porto vertelt het verhaal van twee hoofdpersonen. Jake Kleeman (Anton Yelchin) en Mari Vargnier (Lucie Lucas). Ze zijn beide buitenstaanders in de noordelijke Portugese stad Porto, waar ze een korte liefdesaffaire hadden. Terwijl ze hun verleden, heden en toekomst herleven, leren we ze beter kennen. Waarom ze naar Porto zijn verhuisd, hoe ze elkaar leren kennen en wat hun korte liefdesaffaire met hun heeft gedaan. Ze hebben een intens verlangen naar elkaar, maar ze uiten het allebei op hun eigen manier. Mari is meer bescheiden en Jake is meer assertief. Al deze gebeurtenissen leiden tot de openbaring van hun seksuele verkenning.
Porto werd geregisseerd door Gabe Klinger en samen met Larry Gross schreef hij het script. Het is interessant om te weten dat dit de debuutfilm van Klinger is die mede mogelijk gemaakt werd met de hulp van bekende filmregisseur Jim Jarmusch (Only Lovers Left Alive, Paterson). De film werd voor het eerst getoond op het filmfestival van San Sebastian. Porto zou kunnen worden gezien als een film die over twee personen gaat die bepaalde momenten die ze samen hebben gedeeld analyseren en hertraceren. De film is letterlijk samengesteld uit beelden die herinneringen vanuit de perspectieven van de hoofdpersonen moeten voorstellen, maar ook hun gezamenlijk perspectief. Thematisch behandelt het intense verlangens en unieke onverklaarbare verbindingen, wat hoogstwaarschijnlijk de reden is waarom de hoofdpersonages terugkijken naar hun kortstondige liefdesaffaire. Ze proberen te begrijpen wat het betekende en langzaam onthullen ze wat er echt tussen hen beide afspeelde. De filmsterren zijn Anton Yelchin, Lucie Lucas en Paulo Calatré.
Anton Yelchin, die helaas in de zomer van 2016 is overleden, liet een geweldige acteerprestatie achter. Hij is een meester van het tonen van de kwetsbaarheid van zijn personages. Het gedachteproces die hij uitdrukt en die men kan zien in zijn ogen, is op opmerkelijke wijze zeer geloofwaardig. Jake is een zacht personage met veel diepte en een ongekend achtergrondverhaal dat alleen maar door zijn houding, gedrag en door middel van Yelchin’s acteerwerk kan worden gevoeld. Mari, die door Lucie Lucas wordt gespeeld, werd geportretteerd als een intelligente jonge vrouw die vastberaden is en zich richt op haar carrière. Daarnaast wordt ze afgebeeld als spontaan en nieuwsgierig naar nieuwe uitdagingen. Dat is waarom ze ineens in deze intense situatie terecht komt met Jake. Het valt op dat Jake en Mari volledig tegenovergesteld zijn. Mari richt zich op haar gezondheid en carrière en Jake richt zich op zijn ‘day to day survival’. Toch waren beide acteerprestaties zo intiem en heel fris en lieflijk. Het was aandoenlijk om te zien.
De cinematografie was zeer uitstekend, vooral omdat de keuze was gemaakt om een verscheidenheid aan ‘looks’ te mixen om de verschillende perspectieven te accentueren. Elke keer dat de hoofdpersonages op zichzelf waren, werden ze getoond in een non-1080p / 35mm filmshot dat meer op een 480p / 8mm of 16mm korrelige filmshot leek, wat een nostalgisch gevoel geeft van oude analoge film. Alsof je met hen in de stad Porto rondloopt maar dan in de jaren ’60 of verder terug in de tijd. De momenten waarin ze samen of in real-time waren, voldeden de filmshots aan hedendaagse verwachtingen, zoals de HD-beelden (1080p / 35mm) die we vandaag de dag in de bioscoop zien. Het is een unieke keuze en het gaf de film een meer poëtische en pittoreske ‘look’. Het zorgt ook voor een duidelijk onderscheid tussen wat de herinneringen in de gedachten van de personages moet voor stellen en wat realiteit is. Het hielp de tijdlijn van de film een vorm te geven waarin we kunnen herkennen waar we ons bevinden in het verhaal. De filmshots zijn op een zeer intrinsieke en intieme manier geplaatst. We zijn zo dicht bij de personages dat we hun gedachten kunnen lezen en hun ervaringen van dichtbij kunnen meemaken.
Porto is een verbazingwekkend poëtisch stuk. Voor mij voelt het als het soort film dat je graag zelf had willen bedenken. Het is zo vol van tonen en niet vertellen. Het is zo visueel rijp om door het publiek te worden gescand om het ware verhaal achter deze personages te ontrafelen. Zelfs als er geen sprake was van een achtergrondverhaal van de personages dringt het erop aan om gewoon stil te zijn en te kijken, terwijl dit liefdesverhaal voor jouw ogen wordt geopenbaard. Daarnaast laat het je verliefd worden op de stad Porto. Ik zou deze film aan iedereen aanraden, vooral als je nieuwsgierigheid gestegen is na het zien van de trailer, maar vooral als je Anton Yelchin of mysterieuze liefdesdrama’s in het algemeen leuk vindt.
Vanaf 27 juli 2017 in de Nederlandse bioscopen.
Genre: Drama, Romantiek | Talen: Engels, Portugees, Frans| Nederlandse Distributeur: Cinéart Nederland BV.
In regard of all pictures and trailer footage. All Rights Reserved to the rightful owners.
