Beoordeling: ⭐⭐⭐ – 3/5.
Auteur: Feargal Agard | Speelduur: 111 min | Regie: Amma Asante | Jaar: 2016.
Wat een fascinerend verhaal. Ik baseer dit op de krachtige boodschap dat dit verhaal met zich meebrengt. De film vertoont een boeiend en uniek perspectief, waardoor we een nieuw inzicht van historische gebeurtenissen krijgen die we anders nooit hadden ontdekt. Daarnaast kunnen we flink genieten van de verbazingwekkende cinematografische beelden.
A United Kingdom vertelt het waargebeurde verhaal van Seretse Khama (David Oyelowo) en Ruth Williams (Rosamund Pike). Seretse Khama van de Bamangwate stam is de erfgenaam voor de troon van Beetsjoeanaland (Bechuanaland in het Engels) een Brits protectoraat en een koninkrijk op het Afrikaanse continent. Omdat hij van koninklijk bloed is, nam hij de gelegenheid om rechten in Londen te studeren en dat is waar hij en Ruth Williams ontmoet. Het is gelijk liefde op het eerste gezicht. Binnen hun vriendenkring lijkt het allemaal goed te gaan, maar al snel wordt duidelijk dat ze leven in een tijd waar segregatie tussen zwart en wit een realiteit is en ‘apartheid’ op komst is. In het begin was Ruth zich niet ervan bewust dat Seretse van koninklijk bloed was, maar toen ze daar achter kwam, werd ze geconfronteerd met het feit dat Seretse binnenkort terug naar zijn vaderland moet. Ze besluiten snel te trouwen ook al is dit tegen de wens in van beide families. Ze beginnen zich voor te bereiden op een leven met elkaar in Afrika, maar het zal niet gemakkelijk voor hen zijn. Beide families verwerpen hen en zelfs de Britse regering lijkt een rol te spelen in deze kwestie. En alsof dat nog niet erg genoeg is ontdekt Seretse dat het Britse rijk, de Verenigde Staten en de omringende buurlanden (met name Zuid-Afrika) betrokken zijn bij plannen die raciale onderdrukking betreffen en het willen exploiteren van de grondstoffen van Beetsjoeanaland.
Dit is regisseur Amma Asante’s (A way of Life, Belle) derde film en het filmscript is geschreven door Guy Hibbert. A United Kingdom is duidelijk een biografisch verhaal omdat de focus is gericht op een politiek gedreven plot dat de waargebeurde gebeurtenissen verhaalt in plaats van het creëren van een romantisch liefdesverhaal. Dankzij de sterke en herkenbare momenten ervaren we de woede, uitputting, liefde en passie die de echte Seretse en Ruth hebben gevoeld. Deze film laat het toe -vooral degenen die weten hoe het voelt om buitengesloten te worden- om onszelf te identificeren met de personages. Deze film dient zowel als een herinnering dat die dagen van het imperialisme en racisme voorbij zijn, tenminste dat kan onze aanname zijn, want het is nog steeds op een bepaalde manier aanwezig en lijkt weer op te komen -ditmaal door middel van het populisme- in moderne tijden. We kunnen veel van dit verhaal en de pakkende boodschap leren. We verdienen allemaal gelijk te zijn en liefde reikt verder dan grenzen.
Als de film begint springen we zowat erin. Je kunt dit opmerken vanwege het snelle gevoel dat je krijgt aan het begin van de film, wat niet genoeg ruimte biedt voor een vorm van romantiek waar wij geheel in op kunnen gaan. Ik heb het over het soort romantiek dat jou meteen vanaf het begin aangrijpt. Het snelle gevoel veroorzaakt het volgende; je gelooft bepaalde momenten niet meteen, bijvoorbeeld wanneer de stambewoners beginnen te wennen aan het idee van het hebben van een witte koningin. De ontwikkeling van de personages ontbrak in het begin en we sprongen van scène naar scène wat enige acclimatisatie tegenhoudt. Misschien ligt het aan de verwachtingen die ik en toeschouwers in het algemeen zouden kunnen hebben en misschien moest ik dat terzijde laten. Ik ben me ervan bewust dat er zoveel te vertellen is over dit geweldig verhaal en dat moet dan passen een twee uur durend film format. Het is dus begrijpelijk, maar soms is de ontwikkeling van de relaties en romantiek juist zo interessant om te zien. Ergens, toen we voorbij één derde van de film waren kwam het eerste moment voor waardoor je flink emotioneel betrokken raakt door Seretse’s doel en zijn vastberadenheid. Je wilt die verandering zien en je wilt dat alle mensen gelijk zijn, geaccepteerd en gerespecteerd worden. Net wanneer deze ontroerende momenten vaker beginnen voor te komen, is het keerpunt waardoor deze film je aangroeit.
David Oyelowo’s ervaring in acteren komt naar de voorgrond wanneer hij de Bamangwate stam toespreekt. Op meesterlijke wijze trekt hij jouw aandacht en ontroert hij jou, omdat het uit zijn hart komt. Zijn toespraak wordt beantwoord met een spectaculaire reactie van de mensen die in koor “Pula” roepen, wat zich vertaalt naar het Nederlandse woord “regen”. Rosamund Pike toont kracht in haar personage voornamelijk op de momenten wanneer ze een standpunt moet innemen tegen de autoriteiten van haar geboorteland. Het is absoluut inspirerend, want we weten allemaal hoe moeilijk het is om een standpunt in te nemen. Daarnaast zijn de mensen van Beetsjoeanaland zeer charmant, dankbaar en waarderend. Ze reiken de eerste hand uit naar hun koningin en lijken zo vredig en content. Soms komt het acteren in de film een beetje stijf over, grotendeels met de Britse ambtenaren, wat als passend voor hun rollen kan worden gezien, maar zelfs dan kon het wat meer energie gebruiken. Daarbij zijn er ook vele indrukwekkende film shots die het landschap van Beetsjoeanaland romantiseren.
Ondanks al mijn kritiek, is het een prachtige film en een groots eerbetoon aan Seretse’s en Ruth’s grensoverschrijdend verhaal en relatie, en dit verhaal leidt naar het begin van een van de eerste democratieën op het Afrikaanse continent. Ik geloof dat het van cruciaal belang is dat deze verhalen verteld worden en niet verdrongen door wat wordt beschouwd als mainstream.
Vanaf 30 maart in de Nederlandse bioscopen.
All rights of this film and the pictures displayed are owned and reserved to the righful owners.
