All Rights Reserved to the rightful owners. Girls Always Happy Press Still. World Cinema Amsterdam festival 2018.
Beoordeling: ⭐⭐⭐ – 3/5.
Auteur: Feargal Agard | Speeltijd: 118 min. | Regisseur: Yang Mingming | Jaar: 2018.
Volg HoFA op Facebook | Twitter | Instagram | Tumblr | De Filmkrant | PayPal
Ongelooflijk intiem en toch verbazingwekkend vol discussies. Girls Always Happy | Rou qing shi (2018) is het verhaal van een moeder en haar dochter die vanwege hun superhechte relatie gelukkige tijden vermengd met veel ruzie verduren dat voortspruit uit hun angsten en wanhoop.
Girls Always Happy speelt zich af in de pittoreske maar verstikkende hutongs (steegjes met traditionele binnenplaatswoningen) van het oude Beijing. De hoofdpersoon Wu (Yang Mingming) die midden twintig is, woont met haar alleenstaande moeder (Nai An) in één van de hutong-huizen. Ze zijn allebei schrijvers. Haar moeder is nogal doordrenkt van poëzie en boeken schrijven, terwijl Wu afgestudeerd is in filmmaken en houdt zich bezig met het schrijven van scenario’s naast andere schrijfwerken. Het enige ding is dat zij allebei niet succesvol zijn geweest in het naar buiten brengen van hun werken en manuscripten. Moeder en dochter zijn beiden heel hecht, maar ze maken ook voortdurend ruzie, kibbelen, manipuleren en soms zelfs elkaar bedreigen. Sommige van hun argumenten hebben betrekking op het in het testament laten schrijven van de grootvader van Wu door zijn appartement schoon te maken en contact te behouden. Naast haar moeder en grootvader heeft Wu ook een relatie met haar gescheiden vriend Zhang (Zhang Xianmin), die erg geduldig met haar lijkt, ook al komt Wu behoorlijk maf en onstabiel over. Alle drama en emotionele situaties in het leven van Wu en die van haar moeder komen tot een hoogtepunt wanneer een argument escaleert. Maar meestal komen ze altijd weer samen als vrienden. Maar zullen hun dromen ooit uitkomen? Zullen ze het succes dat ze willen voor hun carrière behalen en of krijgen ze de financiële stabiliteit waar ze zo wanhopig naar verlangen?
Girls Always Happy werd geregisseerd, geschreven en gemonteerd door Yang Mingming, die toevallig ook als hoofdpersonage acteert. De film werd geproduceerd door Yang Jing, Sun Hebin, Wang Lei en Li Tao. De film werd vertoond in de Panorama-sectie van het 68ste Internationale Filmfestival van Berlijn, maar ook tijdens het World Cinema Amsterdam Festival 2018. De openlijke aanwezigheid van Yang Mingming bij de realisatie van deze film is absoluut verbazingwekkend. Je ziet niet vaak een regisseur in zoveel verschillende functies bij het maken van een film en wat ze heeft bereikt is lovenswaardig. Als het op het genre aankomt is het een dramafilm die thematisch intimiteit, wanhoop, fragiliteit en relaties behandelt. Het is ironisch en komisch gedaan omdat het vaak als grappig of humoristisch wordt geportretteerd, maar de uitdrukkingen die worden gebruikt om deze komische momenten over te brengen, duiden vaak op een andere zijde. Niettemin blijft het een prachtig schouwspel van een gedramatiseerd portret van het werkelijke leven waarbij twee grillige ruzie-makende dames met grote harten en grote dromen betrokken zijn. In de film spelen ook Li Qinqin, Huang Wei Yuan Li en Li Wenbo.
De film vertoont twee unieke personages en daarmee verwijs ik niet naar het moeder- en dochtergedeelte, maar meer naar het soort relatie dat zij hebben en wat de persona’s van de personages vertegenwoordigt. ‘Zo vader, zo zoon’ zou nauwkeuriger moeten worden aangeduid als ‘zo moeder, zo dochter’. Ze lijken zo erg op elkaar en toch geloven ze dat ze zo anders zijn. Het enige verschil is de leeftijd, wat de reden kan zijn waarom de moeder van Wu wanhopiger lijkt te zijn dan haar dochter, die volgens haar nog steeds veel tijd over heeft om in het leven te slagen. Terwijl de moeder gelooft dat ze misschien te oud is om te slagen met haar schrijfcarriére en ze beweert soms dat ze binenkort zou kunnen sterven, ook al is ze veertig. Naast vechten, zijn ze heel intiem op hun eigen manier. Dat kun je vooral zien als ze samen van het avondeten genieten, maar ook bij verschillende andere gelegenheden waarbij ze rondspringen, van elkaars gezelschap genieten en soms zelfs onverholen plezier hebben. Daarnaast voelt de film niet als een typische gestructureerde film met drie ‘acts’, waarbij grote plotwisselpunten het verhaal doen overgaan naar een onbekende wereld met een ‘vijand’ die moet worden verslagen of overwonnen, gevolgd door een climax en een resolutie. Ik zeg niet dat deze film helemaal geen structuur heeft. Ik zeg alleen maar dat het veel meer lijkt op een portretmoment dat uit het leven is gehaald en dat heerlijk voor je ogen wordt weergegeven.
De film is jong en fris, cinematisch poëtisch, maar toch eenvoudig in zijn overdracht. Omdat de film geen complexe slagorde aan cinematografie vertoont. Er zijn snelle snibbige shots die een dramatische en of komische betekenis creëren, mooie ondiepe focus en ‘rackfocus’, coole dolly shots die lijken te zweven terwijl Wu gemakkelijk gevolgd wordt terwijl ze op straat stapt. De kracht hiervan is dat de film nog toegankelijker wordt. Het toont een gemak waardoor het lijkt alsof elke beginnende filmmaker zou kunnen bereiken wat deze film laat zien. Daarnaast is de film niet per se een effect, kleurcorrectie en kleurgegradeerd meesterwerk. Het is eerder een ongecompliceerde filmische sequens van aantrekkelijke zachte en gedetailleerde beelden, soms licht of donker en soms grijs. Afhankelijk van de stemming, het weer of de locatie. Al met al, moet ik zeggen dat de shots mooi, netjes, en prachtig in elkaar zitten met boeiende hoeken en perspectieven. De bewerking is slim, snel en effectief. Yang Mingming heeft geweldig werk verricht om een bepaald tempo in de film te houden. Hoewel ik aan het einde van de film aanvoelde dat we geen kennismaakten met nieuwe kritische ontwikkelingen. Voor mij was dat een punt waarop ze met het bewerken sneller tot een einde van de film kon werken. Als laatste is er een overduidelijke aanwezigheid van diegetisch geluid tijdens de film, wat betekent dat geluid behoorlijk uniform kan zijn.
Girls Always Happy verdient een sterrenbeoordeling van ⭐⭐⭐ – 3/5, omdat het is gemaakt door een intelligente vrouw en regisseuse met een sterk gevoel voor filmmaken. Ik kan het niet laten om het volgende te voelen, vooral omdat haar 43 minuten durende korte film Female Directors (2012) impliceert dat ze zich richt op vrouwen met misschien de wens voor een grotere aanwezigheid van vrouwelijke filmmakers in de wereld van het filmmaken. Waar ik zeker voor ben. Dat ze over komt als het soort filmmaker dat zich niet laat tegenhouden door een klein budget of een te dure crew of cast. Ik bedoel ze acteerde, schreef, regisseerde en monteerde de film, wat enorm geweldig is. Ze neemt het heft in eigen handen en ze gaat gewoon voor wat ze wil bereiken en dat vind ik geweldig. In elk geval is deze film voor iedereen die op zoek is naar een vertederend avontuur van twee levendige vrouwen die met al hun argumenten en bedreigingen op hun eigen manier erg van elkaar houden.
Uitgebracht vanaf 27ste van februari 2018.
Genre: Drama | Talen: Chinees | Distributeur: none yet. Seen at World Cinema Amsterdam festival 2018.
In regard to all pictures and trailer footage. All Rights Reserved to the rightful owners. Girls Always Happy Press Still. World Cinema Amsterdam festival 2018.
Don’t forget to follow Humans of Film Amsterdam on social media: Facebook | Twitter | Instagram | Tumblr | Google+ | Linkedin | De Filmkrant | PayPal
