Beoordeling: ⭐⭐⭐ – 3/5.
Auteur: Feargal Agard | Speeltijd: 90 min. | Regie: Doug Liman | Jaar: 2017.
Wat een interessante vertoon van oorlog op een kleine schaal. We hebben weleens eerder films gezien waar de hele film op één locatie plaatsvond. Een bus, een vliegtuig, een telefooncel, een paniekkamer, zelfs begraven zijn in een graf en nu zelfs een onstabiele wankel muurtje. Wanneer de titel van een film uit spelt dat alles op één plaats gebeurt. Slaagt het erin om de belangstelling van film-toeschouwers te winnen, omdat we allemaal willen zien hoe zo’n film onze aandacht erbij gaat houden.
The Wall vindt plaats in Irak. Twee Amerikaanse soldaten, staf sergeant Shane Matthews (John Cena) en sergeant Allen Isaac (Aaron Taylor-Johnson) worden gestuurd om een pijpleidingsconstructie bouwplaats in het midden van de woestijn te onderzoeken, waar meerdere beveiligingswachters zijn doodgeschoten. 22 uur lang wachten ze en onderzoeken de bouwplaats voordat ze het veilig verklaren. Als ze de radio’s van de doden verzamelen, worden ze beiden geschoten door een verborgen Irakese scherpschutter, Juba (Laith Nakli). Terwijl Matthews op de woestijngrond ligt te sterven, brengt Isaac zichzelf naar veiligheid achter een onstabiele muur die tot op borst hoogte reikt. Hij zit op de grond en probeert zijn wonden te verzorgen en hij ontdekt dat de radio beschadigd is en zijn waterfles heeft een gaat waardoor al het water eruit lekt. Hij zit dus vast achter het muurtje en hij weet niet wat hij moet doen. Maar hij is vastbesloten om een manier te vinden om Juba neer te schieten of zijn militaire basis te contacteren om hulp op te roepen.
The Wall werd geregisseerd door Doug Liman en geschreven door Dwain Worrell. De film is geproduceerd door Amazon Studios. Ik vond dat de film een beetje meegaat met recente interferenties van westerse landen in het Midden-Oosten. Als u denkt aan recente terroristische groeperingen, de invasie van Irak en het verlangen om olierijke gronden te exploiteren. Deze film lijkt deze onderwerpen op een zeer kleine schaal te bespreken. Zoals Worrell zei: “Wat mij interesseerde was het eenvoudige gesprek tussen twee mensen. Dat zou bijna op een New York City parkbank kunnen gebeuren met twee mannen die schaken. Er is zo’n vergelijkbare dynamiek tussen de personages in deze film.” Zo brengt het in wezen het gesprek veel dichter bij huis aan, in vergelijking met het zien van dit soort discussies op een grote platform, zoals TV. Wat afstand creëert en zo indrukwekkend is dat het angst zou kunnen verspreiden. Maar in een één-op-één gesprek zou je elkaar beter kunnen begrijpen. Ik geloof dat dit een beetje de bedoeling is van deze film. Er zijn geen goede jongens en slechte jongens. Er zijn alleen misverstanden, afschuwelijke acties en wraak op meer wraak. En de kleine middenman wordt gewoon verteld wat te doen en wat te geloven. De filmsterren zijn Aaron Taylor-Johnson, John Cena en Laith Nakli.
Ik vindt het prachtig hoe deze film drie actieve personages heeft met één die we eigenlijk nooit zien en de ander die we de hele tijd zien. Het acteerwerk van Aaron Taylor-Johnson voelde heel echt aan. Zijn accent en de emoties die hij beleeft waren geloofwaardig. Het enige wat ik graag wil benadrukken is dat ik het niet echt sterk vond. Dit baseer ik puur op het feit dat ik geloof dat ik om een personage moet gaan geven en dat ik me zorgen moet maken om zijn of haar welzijn. Tot op zekere hoogte gaf ik om het hoofdpersonage want ik gun het hem om de hulp te krijgen om zijn verwondingen te laten behandelen, maar ik raakte niet diep emotioneel betrokken. Ik vindt het prijzenswaardig dat deze film ervoor zorgde dat ik me interesseerde en met begrip om een personage kon geven die ik tijdens de hele film niet heb gezien. De boodschap dat een soldaat die daar is om vrijheid te beschermen, maar ook gebeurt dat gewoon een tussenpersoon is die niet helemaal weet wat er gebeurt op de plaats die hij denkt dat hij beschermt, heeft me getroffen. Er zijn vele sluiers die geheimen verbergen waar wij niks van af weten en het lijkt erop dat de Irakese scherpschutter Juba dat onderwerp adresseert. Dit zou ons doen geloven dat hij voor een rechtvaardige zaak aan het vechten is.
Ik vind het camerawerk oprecht en passend voor de film. Ik heb niets nieuws of super speciaal gezien. De camera dient als een middel om de gedachten en emoties over te brengen die we kunnen opmaken uit de gezichtsuitdrukkingen van de hoofdpersoon. Het zorgt voor de nodige spanning en betrokkenheid bij het verhaal. De soldaat heeft een soort scanner-verrekijker, dat hij gebruikt om te bepalen waar Juba zich verbergt. Het dient de mysterie en de toon van de film. Je weet gewoon niet waar hij is. Het voegt spanning toe aan het feit dat de hoofdpersoon achter die muur vastzit, want zodra hij beweegt, kan hij worden geschoten. Dus, je bent radeloos en gefrustreerd, omdat je graag wilt dat hij een uitweg vindt.
The Wall is ingenieus omdat het een unieke locatie gebruikt, waarbij het moeilijk is om een verhaal om zo’n locatie te maken. Ergens voelde ik dat het plot je niet innemend genoeg is dat het jou ertoe beweegt om op het randje van je stoel te gaan zitten. Ik ben ook niet van mening dat de spanning zo intens is dat deze film gerekend kan worden bij de meest spannende thrillers van dit jaar. Maar ik vond wel dat het een intrigerend achtergrond verhaal heeft. Je kan ofwel een onbewuste toeschouwer zijn die gewoon naar deze film gaat kijken als vorm van entertainment, of je kunt ingenomen raken met de politieke en filosofische niveaus die in deze films geanalyseerd kunnen worden door middel van het gesprek tussen de Irakese scherpschutter en de Amerikaanse soldaat.
Vanaf 8 juni 2017 in de Nederlandse bioscopen.
Genre: Thriller | Talen: Engels | Nederlandse Distributeur: The Searchers.
In regard of all pictures and trailer footage. All Rights Reserved to the rightful owners.
Vergeet Humans of Film Amsterdam niet te volgen op social media.
