© 2016 Paramount Pictures. All Rights Reserved.
Oordeel: ⭐⭐⭐⭐ – 4/5.
Auteur: Feargal Agard | Speeltijd: 106 min. | Regisseur: Rupert Sanders | Jaar: 2016.
Wauw! Ik heb nog nooit de echte Ghost in the Shell gezien, maar deze versie maakte flinke indruk op mij. Er is mysterie, vreemdheid, kracht en ruimte genoeg voor ontroerende momenten. Scarlett Johansson heeft geweldig gepresteerd en de special effects zijn verbijsterend.
Ghost in the Shell speelt zich af in de nabije toekomst en vertelt het verhaal van Major (Scarlett Johansson), een jongedame die bijna stierf door verdrinking met een zinkend schip, maar Hanka Robotics heeft haar leven gered en haar een cyber-aangepast lichaam gegeven. Zij is hierdoor de eerste van haar soort, een mens gemaakt tot cyborg. Als gevolg hiervan, heeft zij haar leven toegewijd om de perfecte soldaat van Hanka Robotics te zijn. Het is haar taak als contra-cyber terrorist en veldcommandant, samen met Sectie 9 haar groep van soldaten, om ‘s werelds meest gevaarlijke criminelen, hackers en terroristen te bestrijden. Plotseling, stuitte ze op een nieuwe bedreiging; een onstopbare terrorist die erop uit is om Hanka Robotics’ kunstmatige intelligentie technologie te saboteren. Major doet vele pogingen om deze gevaarlijke vijand op te sporen met de vastberadenheid om hem te doden. Uiteindelijk zal het haar leiden tot een duistere ontdekking dat niet alleen betrekking op haar heeft, maar ook het bedrijf waarvoor ze werkt.
Ghost in the Shell is gebaseerd op een Japanse manga door Masamune Shirow. De film werd geregisseerd door Rupert Sanders (Snow White and the Huntsman) en geschreven door Jamie Moss, William Wheeler en Ehren Kruger. Het verhaal van de film is in wezen een zelf-ontdekkingsverhaal, want uiteindelijk wilt Major meer over haarzelf ontdekken. Ze wil in contact komen met haar menselijke kant, om zich een deel van de mensheid voelen, in plaats van te worden gezien als een ding (een machine) onder de controle van mensen. Dat is waarom individualiteit en identiteit als thema’s flink zijn verbonden aan het verhaal. Het heeft ook een passende naast elkaar plaatsing met het futuristische kunstmatige en cyber-aangepaste wereld waarin ze leeft. Alle mensen zijn geobsedeerd met technologie en in wezen willen ze meer machine-achtig worden, maar Major wilt juist meer mens zijn en ontsnappen aan de werkelijkheid. Dit brengt ons op het thema van de film en ook het moraal van het verhaal. Major leeft in een super technologisch geavanceerde tijd waar er geen plaats is voor de natuur (of het natuurlijke). Hun technologisch geavanceerde wereld is eigenlijk eng, en het thema lijkt uit te leggen dat het streven van de mensheid naar technologische vooruitgang gevaren meebrengt. Daarom kunnen we concluderen dat het moraal van dit verhaal is om onze menselijke uniekheid te waarderen, want dat is het enige dat ons onderscheid van elkaar en in het bijzonder van machines en technologie. De filmsterren zijn Scarlett Johansson, Takeshi Kitano, Michael Pitt, Pilou Asbæk, Chin Han en Juliette Binoche.
Scarlett Johansson levert onberispelijk acteerwerk. Geen wonder dat de meeste toeschouwers worden ingenomen met haar acteerprestaties, omdat ze altijd de grenzen verlegt met haar rollen. Op perfecte wijze beeld ze Major’s vaak koele en verdrietige emoties uit, maar ook haar sarcastische humor en krachtige intensiteit. Johansson zet altijd veel energie in het opbouwen van een authentiek personage. Bijvoorbeeld; Toen ze voor het eerst ontwaakte in de film was ze nauwelijks in staat om te ademen. Ze portretteert een menselijke geest die nu genesteld is in een cyborg lichaam en haar hersenen moeten nog verbinding maken met haar nieuw kunstmatige lichaam. De manier waarop ze schokt en hapt naar lucht is zo realistisch gedaan dat je haar acteerwerk als waarheid aanneemt. Tegen het einde van het verhaal wanneer zij vele nieuwe ontdekkingen over zichzelf heeft gedaan, en hoewel ze zeer consistent met haar vlakke en bijna robotachtige emotionele uitingen was geweest. Slaagt ze er alsnog in om jou te laten sympathiseren met haar, dankzij haar subtiele emotionele uitdrukkingen wanneer ze door een emotionele periode gaat.
Ghost in the Shell bestaat bijna volledig uit graphics en special-effects. Ik weet niet zeker of ik ooit zoveel special-effects heb gezien en ik denk niet dat The Matrix kan concurreren tegen de hoeveelheid aan graphics die ik zag in deze film. De graphics waren zeer realistisch, naadloos en mooi om te zien. De futuristische wereld waar Major in leeft is zo apart, mensen leven in een digitale wereld met enorme hologrammen op gebouwen en op de straten. Ze worden voortdurend gebombardeerd met de nieuwste technologische ontwikkelingen en het delen van informatie. Overal waar Major gaat komen we robots en cyborgs tegen die werken en de mensen bedienen. Daarnaast maken mensen veelvuldig gebruik van cyber-technologische apparaten die aan hen hersenen en denken gekoppeld zijn. Zelfs voor ontbrekende ledematen hebben ze cyborg-achtige oplossingen. Het zien van dit alles was heel mooi en indrukwekkend, maar het dient ook als grote ondersteuning voor het thema van de film. Terwijl dit allemaal zo overweldigend is, ga je toch begrijpen dat een wereld als deze niet gezond is voor de mens. Technologie moet verstandig worden toegepast, maar gelukkig was de technologie die werd gebruikt om de graphics van deze film te maken lovenswaardig.
Het is was wel mijn wens om de film te zien eindigen met een wat flinkere vechtscène. Omdat ik het gevoel had dat deze film zo’n dramatisch effect had, waardoor ik ter afsluiting een felle dramatische klapper nodig vond. Maar als je houdt van graphics, Scarlett Johansson en de originele Ghost in the Shell (De mega fans zullen het misschien er niet mee eens zijn). Zul je zeker genieten van dit aparte futuristische avontuur.
Vanaf 29 maart in de Nederlandse bioscopen.
